Манас баатырдын Каныкейге уйлонушу
Эки келин бир алып,
Эми Жакып кыйгачтап,
Чыйырды келет ошондо
Бозжоргосун жылжытып,
Сүйүнчүнө чыдабай,
Көздөн жашын кылгыртып.
Ак күбө тонду белсенип,
Куудай сакал сеңселип,
Бакай келет баркылдап,
Аксакалы жаркылдап.
Кыргылчал келет ошондо
Кошууну толкуп имерип.
Кош ат менен элине
Бай Жакып киши жиберип,
Манас баатыр келет деп,
Адамдын баары бүлүнүп,
Катын-бала, кары-жаш
"А-кудайлап" сүйүнүп,
Саяпкер атын тапташып,
Мергендер мылтык чакташып,
Балбандар күчүн чыңдашып,
Баатырлар өзүн тыңдашып,
Жергеге батпас эл менен,
Жер майышкан сел менен,
Алтымыш кызыл нар менен,
Нарга арткан зээр менен,
Эр Бакай, Жакып чал менен
Жете келди эр Манас,
Желпине тосту кең Талас.
Аруукени түшүрдү
Бай Жакыптын үйүнө,
Ыраазы болду Алмамбет,
Ушундай экен дүнүйө...
Бачайы менен барчаны,
Башка дүйнө канчаны,
Аруукенин дүйнөсүн
Ташыган адам чарчады.
Ак учук менен суп манат*
Үзүгүнө жаптырган,
Босогонун сыртына
Болоттон чеге кактырган,
Каалганын бетине
Ажыдаар менен жолборстун
Сүрөттөрүн жаткырган, -
Көргөн жандар жактырган.
Керегенин боюна
Көөхардан чеге бастырган.
Кирген киши чыккысыз,
Алмамбеттин үйүнө
Кемчилик жок келиптир
Азаматка дүнүйө.
Алтындан кежим* бөктөрүп,
Алмамбет менен Арууке
Жатып калды көйкөлүп.
* * *
Каныкейди көпчүлүк
Алдын көздөй өткөрүп,
Баатыр Бакай ой кылып,
Бай Жакып элге той кылып,
Өзөндөн токой кыйдырып,
Отунду тоодой жыйдырып,
Кемегени каздырып,
Аш казанын астырып,
Элге кабар салышып,
Ырчы менен комузчу
Баарын жыйып алышып,
Жомокчу жомок айтышып,
Бергенин алып кайтышып,
Сурнайчы менен чоорчу, -
Өнөрмандын баарысы,
Өбөктөгөн карысы
Ушул тойдо болушту,
Урмат көрүп конушту.
Ат, кунан тандап чаптырып,
Сурнай менен кернейин
Асмандата тарттырып,
Ар ким муну жактырып,
Маргалаңдын Малабек,
Кокондон келди Козубек,
Кашкардан келди Алабек,
Ошолордун эң чоңу -
Анжияндын айры сакал Санжибек,
Мергендер жамбы атышып,
Чабендес* улак тартышып,
Көк бөрүдөй жулушуп,
Көк буусу чыгып кайтышып,
Өпкө кармап таз чабыш,
Анан кийин жөө жарыш,