Алмамбет баатырдын оз элинен келиши
Ыламадай калмагын-
Чоң Жолой деген балбанын.
Бөйрөгүнөн Бөрүкөз,
Бу да келип калыптыр.
Капталынан Канжаркол
Кыйкырып ураан салыптыр.
Алманбет эми качарда,
Чыгарда алыс сапарга,
Эр Коңурбай баш болуп,
Калың каңгай козголуп,
Тегеректеп калыптыр.
Колуна тийсе Алманбет,
Булар камдаган турат орунду,
Кандан буйрук келди деп,
Кылганы турат "сонунду".
Калың манжуу, калмактын
Кармашарын көргөндө
Кайраттан башка айла жок
Каран түн башка келгенде.
Каарына чыдабьй,
Боюнан дүрбү алганы,
Кумурскадай кангайды
Алманбет болжоп карап калганы.
Карап турса каңгайды,
Толкуну тоону ураткан,
Толкундаган көлдү көр,
Кумурскадай кайнаган,
Кумдай кытай элди көр!
Карап турса каңгайды,
Кылычтын учу кылкылдайт,
Адамдын башы былкылдайт.
Тегереги чөп болуп,
Темирден бетер көк болуп,
Көптүгүнөн каңгайдын
Куш учурбай чеп болуп,
Курчап жакын турганда,
Бел байлаган бели жок,
Жалгыздыгы курусун,
Бел болор тууган деги жок!
Ошолордун ичинде
Кебез белбоо, кең өтүк,
Келберсиген Коңурбай -
Кечилдердин чоң калдай -
Алтындан тизгин жулкунтуп,
Алгара менен булкунтуп,
Ошончо калың каңгайдын
Качырганын бир бөлүп,
Качпай найза сайчуусун,
Балбандарын бир бөлүп,
Чечекейди жара атар
Мергендерин бир бөлүп,
Алмаңа жетип келгенде
Жеткени белге курчанды,
Жергелеп келген каңгайга
Жеке Алманбет кол салды.
Жебеден мурун жеткени,
Жеткен жерден бир шилтеп,
Коңурбайдай калчаны
Дарбазанын оозунан
Бөйрөккө муштап өткөнү.
Бөйрөктөн муштап өткөндө
Аттан ыргып кетерде,
Ажалы эми жетерде,
Каңгайдын Жөөкүлүк деген аяры
Чуркап кирип келгени,
Жетип атка мингизип,
Коңурбайдай калчаны
Жөлөп таяй бергени.
Коңурбай эсең кеткенде,
Кылкылдап кытай жабылды,
Кыялында Алмаңды
Кармаймын деп камынды.
Жабылганда көп каңгай
Алмаңдын ашты өнөрү.
Чү дегенде Кылжейрен
Чаң созулуп жөнөдү,
Кылыч жеткен каңгайды
Кыя чаап сойлотту,
Найза жеткен жерине,
Аянбай найза ойнотту.
Жапалак кырды ашырып,
Ит-Өлбөс чөлүн бастырып,
Кууп кирди каңгайды.
Ит-Өлбөскө барганда,
Чындап согуш кылганда,
Алты жүз найза бир тийип,