Алмамбет баатырдын оз элинен келиши
Атынын түсүн караса,
Үч бут менен жүгүрүп,
Эсил жаным өлдү деп,
Эси кетип чоң калча,
Кайран жандан түңүлүп,
Ээрче бел кыраңды
Ашып калган кези экен.
Акылынан ошондо
Шашып калган кези экен.
Кайра тартып алактап,
Каңгайды карап бет алып,
Качып калган кези экен.
Ошол кезде Алманбет
Кызыл кумду буратып,
Тунук күлүк Кылжейрен
Коңурбайдын соңунан
Кетип барат чуратып.
Бээжиндин бери четинен
Безелентип жеткени.
Алтындан соккон чарайна*
Анык ушу чети деп,
Айдалынын бетидеп,
Өпкө, боор тушу деп,
Как жүрөктүн учу деп,
Болоттон учтуу сыр найза
Чындап муштап өткөнү.
Муштаганда калчага
Балбандыгын билгизди.
Тоодой болгон доңузду
Ыйык жалга мингизди.
Түп этектен алсам деп,
Түртүп барып калчаны,
Алгаранын үстүнөн
Эңип таштап салсам деп,
Бар тилеги ошондо.
Көрө албай издеп көп санап,
Көк ала менен самсытып,
Көзүнүн жашы он талаа,
Кайран Мажик жакалап
Каршы алдынан бакалап,
Тосуп жүргөн кези экен.
Кантер айла таба албай
Күтүп жүргөн кези экен.
Ошол чакта эр Мажик
Ээликтирип жулкунтуп,
Коштоп чыкты жибербей,
Алмамбетти булкунтуп
Эми Мажик кеп айтат,
Кеп айтканда деп айтат;
"Коңурбайдын кара аты,
Качан болсо кууганга,
Жеткизбеген адаты.
Алгара чындап чуркаса,
Закым түгүл чаң жетпейт,
Бу Коңурдун атына
Төрт аяктуу мал жетпейт.
Канаттуу куш болбосо,
Мындан башка мал
жетпейт.
Алоокенин калчасы
Көрүнөө алдап алыптыр,
Капкага кирип кетиштин
Амалында калыптыр.
Качып кирип каңгайга
Капканын оозун жаппайбы,
Балбандары жабылып,
Башыңды жара чаппайбы!".
Бул сөздү айтып эр Мажик
Өчкөн отун тамызды,
Өлгөн жанды тиргизди.
Коңурбайдын айласы
Кандайлыгын билгизди.
Кызыккандан калчаны
Кыйын кууп алды эле,
Дарбазага киришке
Алмамбет бир чакырым калды эле,
Бура тартып бууругуп,
Кайра кирди согушка -
Каары катуу жумушка.
Кырда жүргөн Алмамбет
Төмөн жакка көз салган.
Жалгыз турат бир жерде
Энесинин тору бээси бош калган.
Коштоп алып бээсин,
Алы калбай бакырды,
Алтынай асыл энем деп,
Алда канча чакырды.