Каныкейдин Манасты олумдон куткарышы

Көкчөкөз менен Көзкаман

Жамгыр кылып жаа тартып,

Мөндүр кылып ок атты,

Он эки дүрмөт очогор

Ойрон жеңең Канышты

Он эки катар дагы атты.

Ок келгенде шор катып,

Эмчегин жара бир атып,

Зыркырап, какшап турган кез,

Жеңеңдин жүрөгүнүн толтосу,

Кабыландын түрүн карасаң,

Өлүк-тирик ортосу.

Кетип барат Каныкей,

Булчуңун окко булдуруп,

Арыстанды алып качкаңда

Көзкамандын огуна

Эмчек этин жулдуруп,

Боз алалуу туу болуп,

Бой-башынын баарысы

Бучкактан аккан суу болуп,

Жер бөлүнүп, чаң болуп,

Кайран жеңең Каныкей

Чаначтай кызыл кан болуп,

Өлбөгөн жерде калышып,

Калмактан келген каракчы -

Көркоолор менен салышып,

Алкымга каптап чаң жетип,

Арыстанын туура өңөрүп,

Кан түгөнүп, ал кетип,

Кең дүйнө жанга ,тар болуп,

Шекерден таттуу шилекей

Бир жутууга зар болуп,

Ак кардуу тоого качканда,

Жети күн тоону аралап,

Жеткилең болду жарадар;

Тогуз күн майдан аралап,

Толтура болду жарадар.

"Манасты таштап жиберсем,

Түбүмө чогуу жетет,-деп,

Башын кесип байланып,

Какандын Эсен канына

Белек кылып кетет" - деп,

Намысы кайнап тырышты;

Акаяр экөө биригип,

Ууланып төрө турганда,

Аянбай күн-түн урушту

Ак жоолук башын туу кылды,

Аял башын эр кылды,

Арыстанды алды куткарып,

Мындай эрдик ким кылды!!!

Каныкей акылдан кетип, шашыптыр,

Кайыпчынын тоосун көздөй

                                             качыптыр.

Как үңкүрдүн тумшукта,

Кузгун жетпес борчукта

Баатырды багып жатыптыр.

Манаска берген ошол уу

Кырк жыл койгон ачытып,

Тийсе, болот жабылат,

Ичмек тургай адамдын

Сырт жагынан даарыса,

Ичинде өтү жарылат.

Кабылан көк жал Манастын

Аңкоолугун байкаган,

Тынбай тартып ийсин - деп, Амалга

тууган ал калмак

Аракка кошуп чайкаган.

Ажал жетип кетпеске

Жерден себеп издеди. 

Оролмо тоону чалдырып,

Элден себеп издеди.

Себеп болчу дарыдан

Миң түрдүүсүн алдырып.

Уйпачы ууну жандырып,

Уу ичкен Манас аны ичсе,

Ооруган жери басылат,

Умачтай көзү ачылат.

Күчтүүлүгүн көргөнү,