Манас баатырдын Каныкейге уйлонушу

Кулан карап, аң издеп,

Жээк мойнок ылдый сыдырып,

Самаркандын бер жагы,

Ай талаа менен кылырып,

Чалгын чалып барганда,

Чубакты күтүп калганда,

Ошондо Бакай абакең

Ээр белдей белеске

Салып чыгып барды эми,

Тулпардын оозун бурду эми,

Туйгун Бакай абакең

Туураны карап турду эми.

Дөбөгө чыгып бакырып,

Ажыбай менен Манасты

Бери кел!-деп чакырып.

Баатырлар баары жарышты,

Айта-буйта дегиче,

Ачып көздү жумгуча

Эр Бакайдын жанына

Чаап чыгып барышты.

"Ботом, Таласка салган тамың

                                                 жок,

Талтайып жатар чагың жок,

Кең-Колдо сайган талың жок,

Керилип жатар чагың жок!

Ботом, мен көргөндү көрдүңбү,

Мен билгенди билдиңби?

Тетиги айлай сары талаада

Оргуп-оргуп чаң чыгат,

Кулун жалдуу Көкала

Учуп келет аркырап,

Үстүндөгү мингени

Шашып калган кези экен,

Алапайын табалбай

Качып калган кези экен.

Анын ары жагынан

Жер айрылып закымдайт,

Арт жагынан бир караан

Жетүүчүдөй жакындайт.

Качып калган антаңдап,

Каран күн Чубак өзү бейм,

Темиркан кызы Каныкей

Тегеле жаман Чубакты

Кууп калган кези бейм.

Эрдемсиген бу Чубак

Эпсиз жаман шашкан го,

Калың Букар кууганда

Эси чыгып качкан го!.

Бакай андай дегиче,

Айтып оозун жыйгыча,

Көкала талаа, Таш-Мойнок

Ашып чыгып келатат,

Коё берип этекти,

Көкалага камчы уруп,

Чубак качып чыгып келатат.

Жейренче ыргып түйүлүп,

Жетиктиги билинип,

Аркардай ыргып түйүлүп,

Артыктыгы билинип,

Мойнун жерге салыптыр,

Эр Чубактын Көкала

Болбой арыш алыптыр.

Учкан куштай зыркырап,

Басып өткөн таштары

Көмүрдөй ыргыйт быркырап.

Кыраан Бакай ошондо

Көк тулпар санга бирсалып,

Көсөл Чубак баатырга

Ачуусу келип, сур салып,

Омбул-домбул түйүлтүп,

Омуроо бою күрөөкө

Аркасында союлтуп,

Антаңдап качкан Чубакка,

Айласы кеткен чунакка,

Жебеден мурун жеткени,

Жеткен жерде Чубакты

Тизгинден алып кеткени.

Күчүнө салып эр Бакай

Көкала оозун бурду эми,

Көсөл Чубак шылкыйып,

Абаңа салам айтып турду эми.