Манас баатырдын Каныкейге уйлонушу>

Аң-таң калып Чубакка,

Абайлап карап турду эми.

Мына ошондо эр Чубак

Кара жандан чочунат:

"Кызы мындай болгондо,

Кызыталак Букардын

Кыйыны келсе, оң кылбайт,

Катыны мындай болгон соң,

Кара жолтой Букардын

Камбылы келсе, оң кылбайт.

Мына бу кадалган бейбак соо

                                                кылбайт.

Таласка кайра барайын,

Арбын кошуун алайын,

Анан келип Букарга

Мен бир аябай согуш

                                   салайын".

Ошону ойлоп эр Чубак,

Көкала оозун жайды эми

Таласты көздөй бет алып,

Куюндап жөнөп калды эми.

Көкала тулпар ошондо

Баскан жери быркырап,

Чоң казандай даңканы

Төбөсүндө чыркырап,

Бара жатат дуулдап,

Булуттай учуп зыркырап.

Чуу укса, күчөп бөлүнөт,

Ирмегенде карз жер

Кыртышынан сөгүлөт.

"Кайгуулга чыгып жол жүрүп,

Желбегидей кылайын,

Кайра баштап, кол алып,

Кан атамдын шаарына

Келбегидей кылайын".

Муну ойлонуп Каныкей,

Аргымакты бир салып,

"Темиркан!"-деп үн салып,

Каарданып акырып,

"Эркек болсоң качпа!" - дейт

Эр Чубакты чакырып.

Айтканга Чубак болобу,

Айланып турса оңобу?

Будур-будур жер келсе,

Эр Чубактын Көкала

Букадай мойну бултулдайт,

Адырмак жерге келгенде,

Каныкейдин Каракашка аргымак

Ай кашкасы жылтылдайт.

Каныкей айдаган экен Чубакты,

Антаңдатып ошондо

Айласын жаман кетирип,

Акбалта уулу чунакты!

Ээн талаага келгенде,

Жер айрылып закымдап,

Каныкейдин Каракашка аргымак

Көкала минген Чубакка

Жетмек болду жакындап.

Качат Чубак закымдап,

Каныкей барат такымдап.

Ошондо белес жагын караса,

Беш киши чыкты жанаша,

Эң алдында бир киши

Көк тулпар минген аты бар,

Адамдан башка заты бар,

Ак сакалын жайкаган,

Алыскы, жуукту байкаган,

Күлүмсүрөп сүйлөгөн,

Кебетеси, келбети

Күлдү журтту бийлеген.

Анын арка жагынан

Аккула минип болкойгон,

Накери  бутта чойкойгон,

Сыр найза колдо койкойгон,

Жондоп ылдый караган,

Жолборс өңдүү мараган,

Алптык түрү көрүнөт,