Манас баатырдын Каныкейге уйлонушу

Пилдер келет томпоңдоп,

Бууралар келет балпаңдап,

Төөнүн баары бышкырып,

Белден баскан жылаадар

Баш көтөрүп ышкырып,

Талкаланды таш бака,

Чардай албай солуду

Сууда жаткан жөн бака,

Торгой сайрап булдурап,

Көптүгүнөн малдардын,

Канаты талып, торгойлор

Адамдын башына конот чулдурап.

Токойдун баары жоюлуп,

Жердин бети оюлуп,

Семиз малдын баарысы

Жүрбөй келет чоюлуп.

Жердин бети чаң болуп,

Көрбөгөндөр мындайды

Үйүнө жетпей дал болуп,

Күндүн көзү көрүнбөй,

Көктөн туман бөлүнбөй,

Баскан жери тозулуп,

Токойдогу донуздар

Кошо келет корсулдап,

Айдаган малга кошулуп.

Кирпи чечен, кашкулак

Келе жатат килеңдеп;

Токойдогу коёндор

Кошо жүрөт сереңдеп.

Айдаганы мал болуп,

Алда канча жан болуп,

Бапылдап керней угулуп,

Жаман тамдын баарысы

Урап түштү жыгылып.

"Өрүшкө малдар толду, - деп, -

Өрттөнгөн шумдук болду" - деп,

Гүлбагы бүгүн бекилип,

Букардын каны Каракан

Өз жанынаа шекинип,

Бай Жакып жетип барды эми

Каракандын элине.

Эшикке чыкса Каракан,

Мал толуптур жерине.

Санатын малдын ала албай,

Айласын эми табалбай.

Кайберенден кошулуп,

Кулан жүрөт ичинде,

Кирдүү кол менен кармагыс

Буудан жүрөт ичинде.

Аркар, кулжа, тоо теке

Толуп жүрөт ичинде.

Малга аралаш корсулдап,

Донуз жүрөт ичинде.

Арзан эмес айбандын

Арасынан билгендей,

Аралап кирсе, окустан,

Жөн эле каман чалып өлгөндөй.

Кошумча - деп Манаска,

Чоролор жүздөн кулун

                                        айдашып,

Эсеби жок көп малга

Келген экен жердин жүзүн

                                             жайнатып.

Күрөң уйга катарлаш

Кулжа кирди Букарга.

Аргымакка аралаш

Аркар кирди Букарга.

Буурул жылкы ичинде

Бугу кирди Букарга.

Маңкаң-маңкан басышып,

Марал кирди Букарга.

Текилдеше чуркашып,

Теке кирди Букарга.

Эңкең-эңкең басышып,