Манас баатырдын Каныкейге уйлонушу

Арууке деген ошо экен.

Кабарын уксам калкынан,

Кайыптан келген кыз экен.

Кулдук урдум экөөңө,

Улуусун Манас сен алсаң

Кичүүсүн алса Алмамбет,

Экөөң бир күн тең алсан,

Эки келин алдым - деп,

Мен боюмду жайып, дем алсам.

Уландарым, тынарсың,

Укмушту кийин угарсың.

Кайран менин атам деп,

Алмамбет, Манас ошондо

Таалайыңа тунарсың".

Манас күлдү былк этип,

Алмамбеттин бөйрөгү

Күлгөндөй болду сулк этип.

"Эмесе, уккула, балдар, кебимди

Эми бекем байлап белиңди.

Сан кара толгон мал салды,

Макул десең калынга,

Букардын журту таң калды.

Уктуңар менин кебимди,

Убара кылбай карганда,

Эки балам, эртелеп,

Апкелип бергин келинди!".

Бай Жакып элге мактанып,

Эми жөнөсүн Манас аттанып.

Бай Жакып менен зор Бакай

Масилетин* толтуруп,

Алмамбет, Чубак буларга

Аралашып олтуруп,

Бакдөөлөт менен Чыйырды

Кошо болду жыйында.

Бай Жакып сөздү баштады:

"Алмамбет балам, угуп тур,

Өзүмдүн көзүм барында

Энчиңди сенин бөлөмүн,

Ырыска шерик уулсуң,

Сени Манасымдай көрөмүн.

Сынадым алар зайбыңды,

Эми чыгарам журтка дайныңды.

Айдап берип малымды,

Чырагым, таанытайын кайныңды!",

Жакып аруу* тонун кийгизип,

Ушул жолку жумушту

Кан Бакайга билгизип,

Боз жоргону токутуп,

Чыйырдыга мингизип,

Алты катын, төрт келин,

Аралаша жүргүзүп,

Туучунак менен бай Жакып,

Жакында төлгөчү кара Төлөгү,

Кырк кишини кошчу алып,

Эми Букарды көздөй жөнөдү.

Астында Жакып каркайып,

Ак байбиче Чыйырды

Ак элечек оронуп,

Ак кочкордой маңкайып,

(Ошол кезде байбиче

Калган экен картайып)

Алар журуп келет жэл менен.

Алмамбет менен эр Манас

Аркасынан жөнөдү

Кылкылдаган кол менен.

Айдаган жылкы чуркурап,

Чаңы асманга буркурап,

Доолбас үнү тарсылдап,

Адырды көздөй сел кетти,

Аябай калың эл кетти.

Мөөрөгөн бойдон уй кетти,

Төөнүн баарын боздотуп,

Тулпардын баарын коштотуп,

Айгырлар барат алышып,

Бууралар барат жөөлөшүп,

Букалар барат мөөрөшүп,

Кочкорлор карс-карс сүзүшүп,

Асманга чаңы созулуп,

Көптүгүнөн адамдын

Качарыка жер таппай

Аркарлар малга кошулуп,