Манастын бала чагы

Өлгөн эмей эмне,

Өңгүрөп, өксөп жүргөнбүз.

Аман жүрсө бул уулуң

Талаадан жыйнайт көчүңдү;

Алып берет Манасым,

Капкайдагы өчүңдү.

Малга ишенген онобу?

Малың бала болобу?

Арбаттуу Жакып, аты улук

Балам малды чачар деп,

Азыр болдуң макулук*!

Кара адырмак каркайган

Кара-Өзөн кайда, бел

 кайда?

Абайлап Жакып, кебимди ук:

Аталаш кыргыз эл кайда?

Кечээ кылчайганды кырганда,

Чамгарагың талкалап,

Кара калмак киргенде,

Каяшаяк бергендин

Куйкасын бөлө тилгенде,

Кержеңдеген кежирдей

Тирсегинен  илгенде,

Бейлеп билгин бай Жакып,

Мына ошондо өлгөнбүз.

Бул душмандын кордугун

Так эки миң жолу көргөнбүз.

Бардигер күчүн салганда,

Баланы тартып алганда,

Бурулбай басып кайгырдык,

Малың турмак, Жакып бай,

Бир туугандан айрылдык!

Кечээ кызыкты калмак

    кылганда,

Кыргызды чаап алганда,

Биздин катын, кызды

 олжолоп,

Күл чыгарган күң кылды.

Ойноо бала уулуңду

Уй кайтарган кул кылды.

Ойлосоң боло, ой Жакып,"

Мындай ишти ким кылды?

Аркар, кулжа тоонуку,

Сенин кейип жаткан бул

       малың,

Айдаса бир күн, жоонуку.

Бул тентек бала оңолот,

Өлбөсө бир күн журттуку.

Бекерге жыйган куу малың,

Кыйкырса бороон, жуттуку.

Андан көрө, бай Жакып,

Адырда жылкы алты сан,

Айдап жылып калалык.

Кара малдын баарысын

Чубатууга салалык.

Алты ай минсе арыбас

Алтымыш асый болгончо,

Азуу сайып* карыбас

Ат мыктысын табалы.

Айгай укса шашпаган,

Ай караңгы түн келсе,

Бир изин ката баспаган

Кара байыр-казанат*

Калбыр өпкө, жез билек*

Ат күлүгүн алалы.

Бир адамга туйгузбай,

Издегенге билгизбей,

Ок өтпөс тон кийгизип,

Ок жетпес ат мингизип,

Манасты жоого сактап

   багалы.

Айланы мындай табалы".

Эрешен тартып эр болсо,

Эр уулу менен тең болсо,

Билбегенин билгизип,

Минтип жолго салалы.

Туйбаганын туйгузуп,

Туура жолго салалы.

Өйдө чыксак Манасты

Өбөк кылып алалы.

Ылдый түшсөк Манасты

Жөлөк кылып алалы.

Бул тентек Манас баланы

Кыргыз бүткөн чогулуп,

Эркелетип көрөлү.

Ээленсе, кара калмактан,

Ушу Манас бала үчүн,

Ажал жетсе, өлөлү!".