Алооке кандын кыргыздарды чабышы

Атасы Ороз өлгөндө,

Кайра келбес чын жайды.

Кайран киши көргөндө,

Калың жаткан кыргыздын.

Кереге-уугун кыйратып,

Келин, кызын ыйлатып.

Алооке деген кан чыгып,

Айбатынан жан чыгып.

Каяша айтар жан калбай,

Каяша айтып чыгарга.

Калың журтта ал калбай,

Алымын артык жороду.

Арман күн мындай болобу!

Каяша сүйлөп койгонду,

Кызыл канга боёду.

Калмак, кытай, манжуу журт,

Каарын салып уз алды.

Олжо кылып, оңбогур,

Беш көкүлдүү кыз алды.

Талдын баарын сулатты,

Тамдын баарын кулатты,

Такыр чаап алды эми.

Акыр, такыр заманды,

Журт башына салды эми.

"Ой, Орозду, өлбө!" - деп,

"Бул өңдөнгөн кордукту

Бендесине бербе!" - деп,

Калайыктын баары ыйлап.

Каргылданып, чал ыйлап,

Жалпы журту бүт ыйлап.

Эртең тартып алат деп,

Жаш өспүрүм кыз ыйлап.

Каптап душман келиптир,

Кан талоосу эң азап.

Караламан кыргызды,

Камчыга ченеп бөлүптүр.

Жайнап жаткан кыргыздын,

Жаккан отун өчүрүп.

Жалпы баарын көчүрүп,

Артын Бапан* айдаптыр,

Андалааган кыргыздын.

Минтип шору кайнаптыр,

Алымына чыдабай.

Бирөө тентип Алтайга

Бирөө тентип Кангайга,

Бирөө тентип Эренге.

Бирөө түшүп кетти тереңге,

Кең Кашкардын ар жагы.

Кебез тоонун бер жагы,

"Бирөө ошол жерди жай кылды.

Таман тиреп туралбай,

Тизгин, чылбыр жыя албай.

Курган журт бет-бетинен каңгырды,

Ороздунун он уулу,

Ону атадан жаш калып.

Акыл толбой мас калып,

Каптап келген көп калмак.

Дүйнөсүн талап* алылтыр,

Муну менен ал балдар.

Талаада боздоп калыптыр,

Балдар эрешен тартып, эр болуп.

Кечээ эр уулу менен тең болуп,

Эрбейип атка мингенде.

Абаң Балта барыптыр,

Аңгемени салыптыр.

Акбалта жайын сурасаң,

Нойгуттан чыккан жан экен.

Алооке канга алдырып,

Ал дагы азып калган чагы экен,

Ороздунун он уулу.

Бириктешип көрсөм деп,

Өлсөм, бирге өлсөм деп.

Чалгынды бирге чалсам деп,

Кара кытай, манжууга.

Тек туруп алым бергиче,

Карчылдашып калсам деп.

Караан кылды Жакыпты,

Кайран Балта абаңыз.

Кайратынан жанбастан

Кылган ишин караңыз;

Кою болду короолош,

Абаң Балта көк жалдын,

Ашы болду жоролош.

"…Балам, Жакып, кебимди ук,

Тыргооту* тыйпыл чогулуп.

Сындырып кетти белимди,

Калкыма кара калмак доо кылып.

Напсиси чоң Алооке –