Алооке кандын кыргыздарды чабышы

Нойгуттардын Акбалта -

Арыстан калды тутулуп.

Адырда жылкы алты сан

Алооке тийип кетти эми.

Тоодогу жылкы тогуз сан

Токтотпой айдап өттү эми.

Кыйла жанды кырды эми,

Кыздарды олжо кылды эми.

Алооке сурак кылганы,

Аябай бузук салганы.

Бул Алты шаар, Маргалаң,

Аяк жагы Кокон кан,

Ордолуу* жайык көк

жөкөр,

Орчуну Букар, Самаркан

Саны кетип тарады.

Ак үйлүү болду Алооке,

Журттун баарын карасаң,

Дал ошого карады.

Алоокенин азабы

Ажыдаардай толгону.

Алооке келет дегенде,

Ыйлаган бала сооронду...

Күздүн күнү болгондо,

Түтүнгө асый салганы,

"Түгөтөмүн азыр!" — деп,

Түк койбой жыйып алганы.

Жазга маал болгондо,

Жалдуу байтал мингизбейт,

Күздүн күнү болгондо,

Куйруктуу козу жегизбейт.

Үч үйлүүгө бир казан

Жалгыз үйгө каратты,

Каяшаяк бергендин

Колуна чеге кадатты.

Кыштын күнү болгондо,

Кыздан алым баштады,

"Кызды кантип бердик" —  деп,

Көзүнө кан аралаш жаш толуп,

Ата-эне ыйлап жатканы.

Өлөмүн деп өлө албай,

Өз жанын өзү кыя албай,

Өкүмү жок курган журт,

Мүшкүл болду ушундай!