Кыргыздардын Ала-Тоодон сурулушу

Жеп ийчүдөй күүлөнүп:

Не дейсин, бурут, не

дейсиң?

Сага жан сактоого жер,

   керек.

Алым алып турууга,

Казынаны жыюуга,

Мага калың кара эл керек.

Кылган ишин карагын,

Кызыталак бурутту!

Токсон беш төөнүн алтынын

Мына, ушул бурут курутту!

Бул Ороздунун он уулу,

Чаткалга жыйган малы бар,

Чамасы келсе, жөн эле

Мени менен чабышам деген

чагы бар.

Сенин түп коргонуң түз

кылам,

Түгөл айдап жок кылам!

Сага жер бербеймин конушка,

Бирөөңдү айдайм Оролго,

Бирөөңдү айдайм Эренге,

Бирөөңдү түшүрөм акыр

     тереңге!

Бирөөңдү айдайм казакка;

Мына минтип салам азапка.

Бирөөңдү айдайм Каңгайга,

Бирөөңдү айдайм Алтайга!".

Канчасын ушул кыргыздын

Алооке байлап алганы,

Кордукту мыктап салганы.

Кайран Балта, Жакыпты

Айылы менен көчүрүп,

Алтайды көздөй айдады.

Бирөө качты Эренге,

Бирөө түшүп кетти тереңге.

Оболку дарты козголду,

Тополоңу тоз болду.

Колу артына байланып.

Кой ордуна айдалып,

Көөдөнгө батпай көп

  санаа,

Талоон көргөн кайран журт

Көзүнүн жашы он талаа.

Кайраттуусун байлады,

Кармап алып жайлады.

Алардан калган балдарды

Дене кул кылып алганы.

Ороздунун он уулдун

Улуусу Бай, Үсөндүр,

Убайым тартып жүргөндүр.

Үсөндүн колун байлады,

Орконду көздөй айдады.

Байдын колун байлады,

Желпиниш көздөй айдады.

Азганакай кыргыздан

Алышар алдуу калбады...

*  *  *

Муну мындай таштайлы,

Жанагы кеткен эки эр

Ошондон кабар баштайлы.

Башчысы Балта, Жакыптын

Эки колу байлоодо,

Эки көзү жайноодо,

Алтымыш жайсаң, сан калдай,

Тегеректеп айдоодо.

А.лты өгүз менен төрт качыр

Күчүн берип айдады.

Алты эчки менен үч уйдун

Сүтүн берип айдады.

Жер жүзүнө даңкайтып,

Баткызбай айдап баратат,

Эки күнү бир жерге

Жаткызбай айдап баратат.

Же жашыңарга кабак жок,

Жакшылап берген тамак жок.

Күн мезгилин алган жок,

Күндө тыным кылган жок.

Ай мезгилин алган жок,

Айда тыным кылган жок.

Тоңкойгон эчен тоону өттү,

Толкуган канча суу кечти;

Адыр-будур бел ашты,