Алооке кандын кыргыздарды чабышы
Каңкорду кудай урганы.
Алты миң жамбы, миң кундуз,
Алым алып турганы,
Секидеги кароолу.
Санап койсок сексен төрт,
Үйүң күйгөн душмандын.
Серп салган жагы - кызыл өрт,
Алоокеден туулган.
Алтымыш уулу бар экен,
Чындап "Бурут, сени!" — деп.
Кастарын тиккен жан экен.
Бул Алооке каныңдын,
Чалгырты турат көзүңдө.
Чаманын баарын түгөтүп,
Эми чалганы турат өзүңдү.
Же чалыша турган чама жок,
Атыша кетер айла жок.
Бүгүн көргөн эртең жок,
О, чиркин, ушундай экен дүйнө
бок.
Атаганат, жаш балдар,
Айланы кандай кылабыз?
Айлансам болот Жакыбым,
Силерди караан кылып турабыз!".
Акбалта айтып турганда,
Жакып көөнүн бурганда.
Алда кайдан жол чаңдап,
Текечи кан, Шыгай кан.
Жетип келди антаңдап,
Чак-челекей чаң болуп.
Башы челек кан болуп,
Кыясыз жолун чалдырып.
Кыйын дүйнө, сан мүлкүн
Кытайларга алдырып.
Көргөн жанды муңайтат,
Күйүп-бышып муну айтат,
"Кытай тийди жылкымды.
Калмак алды мүлкүмдү,
Тыргоот төктү канымды.
Койбос болду кылайтып,
Бир чымындай жанымды.
Буттай темир курчанган,
Колуна үйдөй күрсү алган.
Жолукканды бир салган,
Байлоолу жатат балбаны.
Бет алыша баргандын,
Бөөдө чыгат далдалы.
Ырымы бөлөк, заары күч,
Башка түштү мүшкүл иш.
Басып кирди Алооке,
Баарыбызды кылат мыш!".
Текечи менен Шыгайлар,
Улаккан менен Жакып бар.
Ороз аке балдары,
Айласын таппай болду дал.
Үйрүлмөнүн сазына,
Үйрүлүп жыйын кылды эми.
Калк чогулуп өзөнгө,
Калдайып жыйын кылды эми.
Тапкычташып табышып,
Куугучташып, куушуп,
Текечи айтып кыйла кеп.
"Кызыталак душманга
Кыйрашалы журтум, - деп,
Көз ачалбай шор кайнап,
Көргөн күнү курсун,-деп,
Калкы тыргоот, манжууга
Кантип сурак беребиз?
Кол куушуруп баш ийбей,
Койгулашып өлөбүз!".
Шыгай туруп муну айтты,
Адам уккус шумду айтты:
"Моюнга түштү кызыл чок,
Мойноп кетер айла жок.
Куруп кеткен бул күндө
Кур кайраттан пайда жок.
Бизде каяша айтар кан да жок,
Кармашарга ал да жок.
Төбөдөн баскан тумандай
Тыргооту тыйпыл жетет го,
Азганакай журт элек,
Жерге таптап кететко?
Тогуз бөрү бнр койду