Козкамандардын Манастын кырк чоросунан женилиши

Айрылышып кетчүүдөй,

Арыстандар Сыргакка кейиш кылды

                                                            эле.

Тегеренип карабай,

Теги Сыргак көйкашка

Теңселип чыкты согушка

Тегеле жанын аябай.

Бала Сыргак кейкашка

Буурканып бакырып,

Мерчимдүү жерге жетерде,

Бет алыша кетерде,

Манастап ураан чакырып,

Кайран жеңең Каныкей кылган ок

                                                        өтпөс,

Тешиги жок кийинип,

Калмакты көздөй бет алып,

Кайнин көргөн немедей,

О, чиркин, кашкайып күлүп

                                             сүйүнүп,

Өөдө-төмөн карабайт,

(Дүнгүлдүгүн көрдүңбү)

Бала өлөмүн деп санабайт!

Опол тоодой Көкчөкөз

Каарынан чаң чыгып,

Кайратынан жан чыгып,

Айбалтадан алтоо бар

Кебез курда байлалуу,

Найзасынан үчөө бар

Экөө такымында жайлалуу.

Сыргак жебеден мурун жетти эле,

Жеткен жерде калмакты

Баатыр жаакка муштап өттү эле

Көкчебич оозун тарткыча,

Оңдонуп Сыргак кайткыча,

Камбыл экен Көкчөкөз,

Кырк кулач бою көк найза

Кыйкырып кирип сунду эми.

Кыңкайлап калган Сыргакты

Качырып жетип урду эми.

Зардеби мүшкүл найзанын

Оой түшүп, жоголду,

"О, кудурет, сакта!" - деп,

Көкчебичтин ыйык жал

Сыргак араң кармап оңолду.

Аран ооз* сур жебе

Ала коюп Көкчөкөз,

Аны менен кырк атты.

Болот октуу сур жебе

Муну менен төрт атты.

Бала Сыргак көйкашка

Көзү кетти алактап,

Буту кетти салактап,

Ажыбай, Бакай, Алмамбет

Көрүп турат күйүнүп,

Эми Көкчөкөз баатыр сүйүнүп:

"Тирүү кармап алам - деп,