Каныкейдин Манасты олумдон куткарышы

Ошол кезде Каныкей

Көңүлү жаман бөлүнүп,

Көзүнүн жашы төгүлүп,

Көзү жанып, от болуп,

Ичи өрттөнүп чок болуп,

Токтой албай желигип,

Жеңеңдин ичи өрттөнүп, ээлигип,

Алкан мөңкүп, көз тартып,

Азаптуу белги көрүптүр.

Каңгайдан келген шумурай

Кабыланыма бир азап

Салатко деп жүрүптүр.

Олоңдой болгон кайран чач

Төбөгө кынап түйүптүр.

Ок өтпөгөн бадана

Төртөөнү каптап кийиптир.

Алты ай минсе арыбас,

Алыска, жуукка талыбас

Эр Манастын Аккула,

Байтал бээнин кулуну,

Кара жылкы дулдулу,

Күрүчтөн күрмөк жем берип,

Күндө терин алчу экен,

Арпадан аса жем берип,

Айда терин алчу экен,

Манасты соёр ошол түн

Уйкудан чоочуп ойгонуп,

Оң жагына толгонуп,

Таң кашкайып сүргөндө,

Жерге жарык тийгенде,

Аккуланы токунуп,

Ээрге ныктай олтуруп,

Карагаттай көзүнөн

Камчы бою жаш кетип,

Бөдөнө сындуу  көзүнөн,

Бөлөк-бөлөк жаш кетип,

Кабырга сөөгү сөгүлүп,

Кабыланым кандай күндө - деп,

Ойлосо, ою бөлүнүп,

(Кайран жеңең Каныштын

Кайратын аз деп болжобо)

Кирип келди сабаалап

Көзкамандын ордого.

Ордого жакын келгенде,

Жеңекең байкап көргөндө,

Көзкамандын Кээ балбан

Катынын кара баскансып,

Куугуну жакын качкансып,

Кээ балбанын караса,

Куугунун азыр куугансып,

Катыны эркек туугансып,

Он башчысы ороктоп,

Көкчөкөздүн ордодон

Найза, кылыч короктоп,

Абайлап карап олтурса,

Азыраак чыгат бакырык.

Айбалта доошу дүпүлдөп,

Анда-мында үн чыгат;

Манастап ураан чакырып,

Урчу кудай ошондо

Уруп салган кези эле.

Кабылан Манас сумсайып,

Кыл муруту шыйпайып,

Куруп калган кез эле.

Каарданып Акаяр,

Камдык ойлоп кенебей,

(Эрдик-шердик бул эрге

Бүткөн экен ченебей)

Кайрат жайнап күчөнүп,

Ала тоодой Манасты

Артык балбан Акаяр

Жаш баладай көтөрүп,

Коргошундай айкөлдү

Койбой чуркап көтөрүп,

Көзүнө илбей каманды,

Эр экени билинип,

Баатыр Манас даңкайып,

Көзкамандын эшикке

Туурасынан илинип,

Теңиз Манас Акаярдын жонунда

Тебетейдей дыркырап,