Каныкейдин Манасты олумдон куткарышы

Көзкамандын ордосу

Керегеси быркырап,

Баатыр Манас көөдөнү

Акаярдын колунда

Өлгөн жандай көрүнөт.

Аны көрүп, Каныштын

Көзүнүн жашы төгүлүп,

Аккула санга бир салып,

Алдыңкы топ калмакка

Аралап кирип, кол салып,

Маңдайлаша келгенди

Балта менен сойлотуп,

Кыр жагынан келгенди

Кылыч менен ойнотуп,

Алек болуп салышып,

Калайман түшүп калышып,

Кагыш кылып турганда,

Ажыбай, Бакай каны жок,

Кырк чоронун баары жок,

Алмамбет, Чубак теңиз жок,

Серек, Сыргак эгиз жок.

Көзкаман менен Көкчөкөз

Катарлап атат калың ок!

Бул Каныкей бейбакка

Ок зардеби көп тийип,

Башы челек кан болуп,

Эрбеңдеген эки кол

Өөдө болбой шал болуп,

Бүткөн бойдун баарысы

Кадимкидей нан болуп,

Чымындай куу жан чыркырап,

Жоо-жарактын баарысы

Айбалта тийип быркырап,

Кабылан Манас айынан

Катын башы кагышып,

Курган жеңен Каныкей

Калмактар менен салышып,

Карарып күйүп, ок жайнап,

Караан таппай, шор кайнап,

Казылуу чуңкур, ор болуп,

Кайнаткан мынча шор болуп,

Камандар камап турганда,

Тоо көтөргөн Акаяр

Жебеден мурун жеткени,

Айкөл Манас баатырды

Өңөртө салып өткөнү.

Ошондо Акаярдын сөзү бар,

Аңгеме айтат, кулак сал:

"Оолжуган төрөнү

Оодарып ийсең, жаман ат,

Айла тапкыч артыгым,

Айкөлүм сага аманат.

Бейпилсиз* итке кор кылбай,

Белинен кармап бүктөп кет,

Берен жеңем, Каныкей,

Береки курган Манасты

Бек жерге сөөгүн жүктөп кет!

Асыл жеңем, Каныкей,

Аккула атап союп кет!

Айкөлдүн көзүн көргөзбөй,

Бир арбактуу жерге коюп кет.

Аркар атсаң, жеп кеткин,

Атышта жалгыз, жолдош жок,

Акаяр өлдү деп кеткин.

Берен жеңем, эсен бол,

Берекелүү күбүңө*

Тууганың менмин деп жүрүп,

Сенин беш калмак жетти түбүңө!

Араң жан кылды абамды,

Аман бол, жеңе, байкасаң,

Сенин Көзкаман бышты сабаңды!

Жат кылды жомок ырыңды,

Бээжинден келген калмагың

Байкап билди сырыңды.

Аракка тоюп, ээлигип,

Айлыңды бузуп, жээлигип,

Тууганын болуп душманың,

Туура бир жеңе, Каныкей,

Сенин ичиңде калды бушманың.

Бастырганың кара кыя, кезең жол,

Кабыланың бердим аманат,