Алтайдагы кыргыздардын Ала-Тоого кочуп келиши
Бир күнү чабар айлынды.
"Ошого моюн бербеске,
Ок өтпөгөн тон камда,
Куусаң жетпей калбаска,
Ок жетпеген ат камда!
Кызыр чалган Манасым,
Сага кыйындын баары жолугар.
Кызматыңда болсом деп,
Канчанын көөнү оолугар.
Ат семиртип ык кылгын,
Азаматты кырк кылгын.
Жөндөп алгын жороңду,
Тыңдап алгын чороңду.
"Ушундан ары көчкөндө
Сары-Өзөндүн аягы
Кадимки Талас, Кең-Кол бар,
Калкка жеткен кабары.
Жердей көр ошол жериңди,
Күтө көр кыргыз элиңди!
Таласты күтүп, чеп кылгын,
Төрт тарабын бек кылгын!
Белестен бейкабар адам желбеген,
Беттеп душман келбеген,
Өндүрүн адам чалбаган,
Өрдөп эч ким барбаган
Таласты кошуун кыла көр;
Азган-тозгон аз элди
Айлантып колго ала көр!
Өзүң көргөн Таласка
Бара жүргөн ушул жол.
Эки жолдун айрылыш,
Эки суунун кайрылыш,
Эми, бура тартар кез келди,-
Береним Манас аман бол!
"Кулунум, көчүп келип Алтайдан
Калк курапсың ар жайдан.
Кары да болсом көмөкмүн,
Кашыңа сенин керекмин.
Кара жанга күч келсе,
Таянар болсоң терекмин.
Арык жүрүп семирдим,
Ачка жүрүп тоюндум.
Жардылыктан байыдым,
Жалгыздыктан көбөйдүм.
Алтайдан Манас табылды.
Абийрим минтип жабылды.
Ажалы жетсе абаңдын,
Кең казып көрүн оёрсуң,
Керкабылан атын соёрсуң.
Абаңдын сөөгүн, чырагым,
Өз колун менен коёрсуң!".
Алагар көзү чолпондой,
Ай кулагы калкандай
Абаң Кошой карыя
Эми кепти таштады.
Аргасын таппай айдалган,
Аркага колу байланган,
Канчадан бери кайгырган,
Нойгут журттан айрылган
Акбалта сөздү баштады:
"Балам, Манас, береним,
Менин да ушул дегеним:
Кечээ Алооке камап келгенде
Калың журт чогуу чабылган.
Акбалта менен Жакыптын,
Ойлой келсем, эр Манас,
Таалайына табылган.
Маңдайда баргек тынарым,
Балбылдап күйгөн чырагым,
Бар күйүт кетип ичимден,
Балам, Манас, байкачы,
Мен дагы журтумду ойлоп турамын.
Аман болсун деп тилейм
Арыстан Манас чунагым.
Эшикке чыгып карасам,
Эл аманын кааласам,
Өрттөнүп, күйүп кайгырдык,
Ордолуу журттун баарынан
Ойрон болуп айрылдык.
Алтайды күтүп, жер кылдык,
Кара кытай, манжууну
Канча жылы эл кылдык.
"Сен тогузга чыккандан,