Алмамбет баатырдын оз элинен келиши
Айласы кётип корккондон,
Өңгөсү калды кырылып.
Ошо балдар ичинен
Ажал жетип өлбөстөн
Алты бала соо калды.
Экинчи жылы болгондо,
Жети миң бала бир барды;
Калганы баары кырылып,
Жети бала бир калды.
Үчүнчү жылы болгондо,
Сегиз миң бала бир барды;
Сегиз миң бала ичинен
Ажал жетип өлбөстөн
Сегиз бала соо калды.
Төртүнчү жылы болгондо,
Тогуз миң бала бир барды;
Тогуз миң бала кырылып,
Тогуз бала тим калды.
Он миң бала бир барды,
Он миңи бирдей кырылып,
Он бала тирүү бир калды.
Каражөй уулу Шыпшайдар
Өнөрүн чындап токуду,
Ажыдаардын окуусун
Алмаңдан үч айча артык окуду.
Ошол кезде Алмамбет
Алтын кылыч, айбалта
Билегинде чалылуу.
Ирмегенде кан чыккан,
Катылгандан жан чыккан
Азиз кандын ак болот
Кынап кында салылуу.
Ошол кезде Алмамбет
Толуп турган кези эле,
Жазгы күндөй жадырап,
Болуп турган кези эле.
* * *
Бир күнү туруп Азиз кан
Алдындагы балага
Мына мындай кеп салган:
"Алмамбет, балам, сен, - деди, -
Аксакал болдум мен,- деди. -
Арыз кылган адам көп,
Ак-карасын текшерип,
Сурак кыла бер"-деди.
Ата сөзүн кайтарбай,
"Сурабайм"-деп айталбай,
Алмамбет такка илинди,
Ар мүнөзүн карасан,
Адилдиги билинди.
Канча түрлүү калк барды,
Кара кылды как жарды.
Таңшаң түгүл Алмамбет
Какан журтун башкарды.
Урматтады баланы,
Улук келет дегенде,
Кошуун күтөт калааны.
Кыруусун алтын чордогон,
Кырмызы гүлүн тордогон,
Кырк жылы сууда жатса да,
Кылайып өңү оңбогон
Кармоочу бар карк алтын,
Каңгайлар кылып өз салтын,
Астына килем жайдырып,
Жанаттан кылган төшөгүн,
Көчүгүнө койдурду,
Карк алтындан отургуч
Кабылан Алман олтурду
Каңгайлардын заңы экен,
Кырка турган жан экен,
Таншаң журтта турганы
Кырк сан киши бар экен.
Бир-бирине келтирип,
Колмо колдоп жеткирип,
Учкан куштай кетирип,
Келген шаары Кирешти,
Жети киши жетелеп,
Өлтүрүүгө энтелеп,
Алып келип калганы.
Алмамбет көзүн салганы
"Калайык кандай ишиң, - деп,
Чынжыр салган мойнуна,
Жашын төккөн койнуна,
Бул эмне болгон киши?" - деп,
Аныктап сурап калганы.
Канкун шаар баңбаңы
Жооп бере салганы: