Манастын колунун Ала-Тоого келиши

Алтайга Манас жеткенде,

Айдыңы көпкө кеткенде,

Кыйры менен чыңданып,

Кыргыз бүткөн жыйналып,

Улук жыйып, топ болду,

Укса камбас кеп болду,

Кеп Манаска токтолду.

Жайлоо эмес, жаз эмес,

Ачыган кымыз аз экен.

Кер очокту каздырып,

Жез капкактуу казандан,

Жетимишин астырып,

Күчтүү болсун арак деп,

Күчаладан салдырып,

Үч элиге келгенде,

Үзүп, үзүп алдырып*,

Каалагандар жутушуп,

Кайраттуулар курчушуп,

Алып келген кымызды,

Ак сакал бою балкышып,

Аны ичкен соң карпаңдап,

Аңгемени кылышып;

Көк ала майдан шиберди

Көнкү каптай отур деп,

Көк жалың айтып жиберди.

Тегерек тартып, тең болду.

Ортосу ачык, кең болду.

Ар кандай опкок сунганды,

Аппак майга тойдурду.

Эки жүз чанач кымызды,

Эңсегени жутсун деп,

Элдин ортосуна койдурду.

Арыстан Манас кеп айтат,

"Ага-ини, журтум! - деп айтат.

Баарыңарга эп болсо,

Бала да болсом, кан кылдың,

Мен бийлеген кеп болсо,

Көңкү кыргыз балдары

Колумду байла күңдөгө*,

Корстон болбо дүйнөгө.

Короодо жатат коюм деп,

Кор болбоймун оюм деп,

Комсоо кепти сүйлөбө!

Өрүштө жылкы малым деп,

Өзгөчө кыйын алым деп,

Өкүнүчтүү болор айткан кеп.

Жайытта жатыр уюм деп,

Сандыкта дүйнө - пулум деп,

Санаага салсаң, жаман кеп!

Жүк артсам арбын төөм деп,

Төөм бардан жүрөм деп,

Дөөрүгөнүң, - жүдөө кеп!

Конокко сой бир койду,

Корооңо кой миң койду.

Бир карышкыр кириптир,

Миң койду кайдан тим койду!

Корооңо канды толтурду,

Таң атырбай таптаза

Кырып баарын болтурду.

Курсагым жеп, тойдум деп,

Күнүм бүттү койдум деп,

Бекер кайдан олтурду?

Аны кылды бөрүңүз,

Артын байкап көрүңүз!

"Жылдырып жылкы айдадың,

Сызылтып казы чайнадың,

Зыңкыйтып күлүк байладың

Сыдырым сыртты жайладың;

Жоо сыртыңдан багыптыр,

Кыйкырып добул кагыптыр,-

Куюндай учуп жылкыңыз

Жоого кетип калыптыр.

Ээн мында калды деп,

Ээлеген мендей малды деп,

Эстебей турган болгон соң,

Жылкым менин арбын деп,

Жыргап жатыш кандай кеп?

Желеде малым, уюм деп,

Сандыкта зээрим, пулум деп,

Көңүлүңө жетиптир;

Көмүр жанып, от жанып,