Манастын колунун Ала-Тоого келиши
Көмүркөй күйүп кетиптир.
Көп деп турган уюңду,
Көтөрмөсүн колго алып,
Көк көйнөк чалып өтүптүр.
Көрө-сала койгун деп,
Айрып албас болгон соң,
Аны көрбөй койсоң нетиптир?!
"Көрүп турсуң көп кыргыз,
Көбүңө айтам мен бир иш.
Көрдүңбү төөнүн чоңдугун,
Жүрүмүнүн тоңдугун,
Жолго сыйбайт таманы,
Тикенек сайбайт тамагы.
Кирпигиңдей чымындан,
Бирок, кидирбестен кырылган.
Кандайлыктан дүйнө деп,
Кайрат бизге кылынган?
Кече Терс-Моёнун оюнда,
Темирдиктин боюнда,
Калмактар Текеске кабар
бериптир,
Куяс деген баатырын
Куп чакырып алыптыр.
Кужулдашып калмакты
Кудай уруп салыптыр.
Илебин канга чапканы,
Издетип аны тапканы.
Анын баары келген соң
Мына бул экен айтканы:
"Кыпчак, казак, кыргызын,
Калтырбай кырып таштайлы".
"Алты күн болду келгени,
Агабыз Ошпур угуптур,
Анжы-муру калмактын
Арасынан чыгыптыр.
Жалпы олтурган ага-ини,
Жалынсаң жаның калабы?
Жабылып кирсе көп калмак,
Сени корксоң коё салабы?
Казан асып, кар салып,
Катын алып, үй тигип,
Аспап алып, ат минип,
Адам болуп турган соң,
Жолун күткүн бабаңдын
Жоодон качып калбагын.
Каарын төккөн калмактан
Кутулар жагың карагын.
Арбагы бийик Ала-Тоо
Барбай кантип коёюн;
Атамдан калган жеримди
Албай кантип коёюн.
"Жердеп турат жеримди,
Ээлеп турат элимди,
Текес менен Алооке
Кетирип турат кебимди.
Алтайда кантип туралык,
Арбын кошуун жыялык.
Атышкандан баш тартпай,
Атанын жолун кууалык.
Барсылдашып жеңбесек,
Маңгул берер тогоңду;
Карган адам өлөт деп,
Бас ойлобо оюңду.
Энеден не деп тубамын,
Эрлердин жолун кууамын.
Эзелки жерим албасам,
Эс алып кантип сууамын?!
Ак асаба, кызыл туу
Аягын жерге, сайбасам,
Асабасын жайбасам,
Атым өчүп калбайбы,
Атамдан калган Ала-Тоо
Алтайдан калбай албасам!?
"Алтымыш уруу журтумдун
Азганы болсо жыяйын.
Арбак урган калмакка
Азапты мындай кылайын.
Ала-Тоо менен Алайдыр,
Аркы жагы Самаркан;
Ата конуш анда экен
Абалтан журтум самаган.
Жердин кени Илени;
Жети өзөндө суусу бар,
Жер соорусу ушулар,
Жердебесе билеби?
Ат-Башы, Нарын ортону,
Эсиңе алгын ошону.
Ысык-Көл менен Соң-Көлдү,