Манас баатырдын Кошой доого келиши
Эртелеп жолго салайын.
Абам Кошой карыя
Ошону таап алайын".
"Табам,- деп Кошой абамды",
Ал күнү Манас жол жүрүп,
Ат аябай мол жүрүп,
Түш кыйшайып оогондо,
Адыр-адыр бел басып,
Өңгүл-дөңгүл тоо ашып,
Манас жөнөп калганы.
Дарбазалуу ордону
Чеч-Төбөнүн боюнда
Айландырган коргонду
Алыстан көзү чалганы.
Кең өзөндүн батканда*
Керилип кыргыз жатканда,
Адыр-адыр бел экен,
"Чеч-Төбө-Ата" дээр экен.
Адырда жылкы ала баш,
Эр Кошойдун колунда
Аргымак буудан аралаш.
Коштоп кийип суусар бөрк,
Ыргап турган кези экен,
Эч кимге башын бийлетпей,
Абаң Кошой ошондо
Жыргап турган кези экен.
Кезиккен жерге кент* кылган,
Кармашкан жоосун мерт кылган.
Кармашка – балбан, сайышка –
эр, –
Кошой жаткан ушул жер.
Алтайга кеткен айдалып,
Айласын- таппай сандалып,
Ордолуу журттан айрылган,
Өлдүк ко деп кайгырган,
Жакыптын жаш Манасы
Эми келатканын карачы.
Кароолчусу эрте-кеч,
Угар кулак, көрөр көз,
Куу байталчан Кутунай,
Анталаңдап Кошойго
Жеткенде айтат момундай:
Оргуп чыккан чаң көрдүм,
Абам Кошой, кебимди ук,
Орою суук жан көрдүм.
Көзү көлдүн ордундай,
Көрүнгөндү соргудай,
Кабагы чуңкур быткылдай,
Качырганды жуткудай,
Түрү суук уңкуюп,
Түпкө чогуу жетчүдөй,
Эгер эгеше келген жоо болсо,
Бизди түк койбой кырып кетчүдөй.
Мен Кутунай болгону,
Баатыр, Кошой карыя,
Өзүңө кароол турганы
Мындай эрди көрбөдүм.
Боконо сөөгүм болкулдап,
Боор ичегим солкулдап,
Өзүңө качып келгеним,
Абаке Кошой, бат камдан,
Адамдан мындай көрбөдүм!
Кудай бетин көрсөтпө,
Кынсыз кылыч байланган,
Кайра жаар булуттай,
Каар бетине айланган.
Каарына чыдабай
Эстен тана баштадым.
Куу байталдын үстүнөн
Кулап кете жаздадым.
Чымындай жаным чыркылдайт,
Аттай туйлап жүрөгүм,
Керели кечке былкылдайт.
Кара чаар кабылан
Капталында чамынат.
Чолок көк жал арыстан
Бет алдынан камынат.
Кылыгын көрүп ал жандын,
Абаке, сени карай качканым.
Кытайбы деп шашканым.
Кыйын болсоң, чыгып көр,
Кымбатым Кошой, арыстаным!
Атайын келген жоо болсо,
Айта-буйта дегиче,
Ачып көздү жумгуча