Манас баатырдын Кошой доого келиши
Жолдош болуп калармын.
Жолум үй* тиге конормун,
Кырааным, сенин өзүңө,
Кармашта курман болормун.
Кабылан Манас, кулунум,
Сенин туулганың билгемин,
Азганакай элиңе
Туу болот деп жүргөмүн.
"Көз көрө элек бала элең,
Жылкыдан каалап берейин,
Кер кабылан минип кет,
Келипсиң Кошой абаңа,
Торко тон берем, кийип кет,
Капшыра келген жоо болсо,
Балам, качырып найза сайып бер.
Андагы калың тууганды
Айлантып аман алып кел.
Жайылып турган тору бар,
Кыйрынан азган элиңдин,
Өзүң караан болбосоң,
Кайнай турган шору бар.
"Эр жигит жерине келип конуучу,
Эл ичинде азамат
Эл үчүн курман болуучу
Ата, Манас, кулунум,
Абаң Кошой өлбөсө,
А дүйнө жүзүн көрбөсө,
Душманга кызык салармын,
Кылча көрбөй куу жанды
Ажыратып алармын.
"Самап келген кулунум,
Сөзүмө кулак салыңыз,
Добушунан жан чыгып,
Азыр Алооке болду каныбыз.
Каяшаяк бергенди
Эки көзүн кашайтып,
Оюп салды, деп уктум.
Алым бербей койгонду,
Арык койдой тырайтып,
Союп салды, деп уктум.
Жалт-жулт эткен дүйнөнү
Оруп турат Алооке,
Алым алып алтындан,
Соруп турат Алооке.
Алоокенин каары
Ар адамдан артат, дейт,
Аркан байлап бутуна,
Каяшаяк айтканды
Асманды көздөй тартат, дейт.
Каарды катуу кылды, дейт,
Кимдер кебин кайтарса,
Кармап алып урду, дейт.
Алты жүз жамбы, миң кундуз,-
Алым алып турду" дейт.
Алымына чыдабай,
Анжиян журту качты, дейт.
Кайран журттун уругун
Кан Алооке чачты, дейт.
"Өнгөк-дөңгөк талааны
Оруп турат, деп уктум.
Каары келген адамды
Соруп турат, деп уктум.
Жолборсу он беш төлдөйт дейт,
Жер жүзүнүн алптары
Каптаган менен жеңбейт, дейт.
Тил үйрөткөн багында
Кериги бар, пили бар,
Кел, көчүп кел, кулунум;
Азыр менин тилимди ал!
Астына барган пенденин
Кыйласын союп кырды, дейт.
Жетим, жесир, мискинге*
Тозокту тоодой кылды, дейт.
"Дегениме көнсүн, - деп,
Койгулашпай тынч эле,
Кошой алым берсин" - деп,
Мага да кабар кылыптыр.
Үйүң күйгөн чочконун
Элчиси келип туруптур.
"Кан буйругу келди, - деп,
Каяша кылбай, бурутум,
Алымыңды бергин" - деп,
Ак асаба* туу алып,
Айгайлаган чуу салып,
Ургаачыдан уз сурап,
Алымына Алооке
Өңчөй сулуу кыз сурап,