Араниктеги согуш

Чарайна жонго тартынып

Кылыч-мылтык бар жарак,

Көпкөк темир артынып,

Жетип Көкчө барганы,

Көкчөнү көрүп Качалык,

Алеңгир жааны кармады.

Күпүдөн жүндүү ок алып

Күчү менен бек атты,

Оң кылбаймын деп атты.

Качанды Көкчө тутуптур,

Кабаттын бешөөн бузуптур,

Ок өтпөдү, токтолду,

Оңдурбасмын сени деп,

Оён Көкчө октолду.

Көкчө баатыр жеткени,

Көөдөнгө найза неткени.

Көпкөк болот чарайна,

Учу батпай найзанын,

Тайгылган бойдон кеткени.

Найзадан аман калганы,

Айдаркан уулу Көкчөнү

Ай балта менен салганы.

Ай балтага чаптырбай,

Сабынан Көкчө кармады.

Ай балтага тартышып,

Амалы элден артышып.

Кармаган колу карышып,

Бир-бирине жабышып,

Талашкан бойдон жарышып,

Талаага чыгып .кеткени,

Куушуп куюн жетпеди.

Тоо таянып алыптыр,

Токмоктошуп бир-бирин

Токтолбой уруш салыптыр.

Элден элким журттан так,

Уруш кылды ушул чак.

"Ит өңдөнүп кабышпай,

Азыр кайтып кетпейбиз,

Бирибиз жерге жабышпай.

Ушунубуз жарабас!

Уурулардай чабышпай,

Сен туруп бер мен атам,

Мына ушу жерде өлтүрсөм,

Маракеге мен батам!

Мен туруп берсем, сен атып,

Эрлердей уруш салалы,

Алдуубуз жеңип алалы.

Нак ушундай иш кылып,

Арманы жок калалы!".

Ошону айтып Качалык,

Атынын башын бурганы,

Кезек берип баатырга

Кебелбей Көкчө турганы.

Көтөн ооз көк бараң,

Огум өкүм тийсин деп,

Көнөктөй болгон көк куту

Көтөрүп колго алыптыр,

Кылабынан ашырып,

Кытайдын кызыл кырымын

Мылтыгына салыптыр.

Кызыл кырым дарысы

Кыйла күчтүү баарысы.

Колодон сүмбө алыптыр,

Кой боорундай коргошун

Көк баранга салыптыр.

Коросон оттук* колго алып,

Кой боорундай кум кармап,

Жарк дедире чагыптыр,

Милтеге чокту салыптыр.

Милте чоктоп Качалык,

Бетине мылтык алыптыр.

Аллам өзүң сакта деп,

Айдаркан уулу эр Көкчө

Жүзүнө калкан уучтады,

Калмактардын Качалык

Как маңдайга туштады.

Төбөсүн жулуп өтөр деп,

Дөөкүрсүгөн бу казак,

Чын ажалы жетер деп,

Калкандын чети кашында,

Туулга бар башында,

Калкан менен туулга

(Как экөөнүн ортосун,

Карап көргүн болжошун)

Эки каштын ортосун

Кароолго карап келтирип,