Жаш Манастын Чон Доодурду, Доо Жолойду, Каман алпты женгени

Эрдигиңди бир салдың.

Кулагы темир Кутан алп,

Маңдайы темир Маңкуш алп,

Киндиги темир Китен алп,

Карагер минген Казан алп,

Кайчы кулак Каман алп

Кап-Тоону басып жер кылдың,

Беш дөөнү байлап эл кылдың.

Телегейиң тең элең,

Ушунчалык кытайдан

Ишенгеним сен элең.

Жанга өлчөлүү болжош ал,

Таамай балбан жолдош ал,

Айласын тапсаң жайлап кел,

Айлалуу болсоң, Манасты

Акыры тирүү байлап кел.

Дөңгө, Жолой балбаным,

Сенин ааламга жетет

жаңжалың.

Чарпышып чамаң жетпесе,

Көрүнбөгүн көзүмө,

Жолобогун өзүмө.

Куру келсең балбаным,

Кылычтап башын аламын,

Кыйшаңдатпай баарыңды

Кыргын кылып саламын!".

Добулбас үнүн укканда.

Жайнап жаткан көп балбан

Эсен канга чогулуп,

Ал балбандын ичинде

Ат оюнчу жөө күлүк,

Орко, Керке балбаны

Буйрук алып канынан

Кошо чыгып калганы.

Чалма уруучу мыктуусу,

Айбалта чапчу ыктуусу,

Темир аркан - торчону

Тегиз канжар колчону,

Дөңгө менен Жолою,

Дөөкүрсүгөн далайы,

Көк букадай чамынып,

Эсен кандын элинен

Чыкмак болду камынып.

Кериги бар, пили бар,

Качыры бар, төөсү бар,

Кайнап жаткан калмактын

Канча түркүн дөөсү бар.

Козголон түшүп, кол

каптап,

Аз гана эмес, мол каптап,

Көргөндө көңүл бөлүнүп,

Чокморлору балбандын

Жолум үйдөй көрүнүп,

Котолошуп балбаны,

Кол аттанып калганы.

Он башысы ороктоп,

Найзачаны бир кылка

Алды менен сороктоп,

Жүз башысы жүгүрүп,

Элүү башы, жүз башы

Миң башыны көргөндө,

Кайран жандан түңүлүп,

Калың кол каптап түйүлүп,

Көргөн адам күйүнүп,

Балбанынын баарысы,

Баатыр Дөңгө карысы,

Жер жайнаган кол алып,

Жети асаба туу алып,

Жеткен жердин баарына

Ач айкырык чуу салып,

Бөөт-чөөт суу кечип,

Адыр-күдүр жер басып,

Тоңурайган тоону өтүп,

Тоңкойгон эчен коону ашып,

Ийри-буйру жол өтүп,

Имерилген суу кечип, .

Кайдан калсын аянып,

Жеткен экен көп черүү*

Алтайдын тоосун таянып...

Эсен каңдын казыналык кырк

   нарга

Алтын, күмүш, дилде артып,