Манас баатырдын Каныкейге уйлонушу

Муну ала албай душман жадаган.

Алтын менен күмүштүн

Ширөөсүнөн бүткөндөй,

Асмандагы күнүңдүн,

Бир өзүнөн бүткөндөй,

Асман менен жериңдин

Тирөөсүнөн бүткөндөй.

Алды калың кара жер,

Буга, калыңынан түткөндөй.

Ай алдында дайранын

Толкунунан бүткөндөй,

Ободоку булуттун,

Салкынынан бүткөндөй.

Асмандагы ай, күндүн

Жаркынынан бүткөндөй,

Ат бастырган жерлери

Буга, калыңынан түткөндөй.

Ошондо Каныкей сулуу толгонуп,

Токтой калды ойлонуп:

"Келчүүлөр келип калган го?

Жарганаттай кургурга

Эми жасаган берип салган го?

Басканын көрсөң алчаңдап,

Тетиги аттын түрү бир башка;

Көргөндө жүрөк опколжуйт,

Тетиги эрдин түрү бир башка.

Тетиги аксакалын жайкаган,

Алыскы сырды байкаган,

Арбагы бийик Манастын

Астында жүрсө акжолтой,

Артында жүрсө сан колдой,

Билбегенди билгизген

Билимдүү киши дечү эле,

Туйбаганды туйгузган

Туйгун киши дечү эле.

Караңгыда көз тапкан,

Капыл жерден сөз тапкан,

Жол баштап келген Бакай го.

Касиеттүү абакем

Айтып чыккан сапар го.

"Тигил Аккула минип болкойгон,

Накери бутта чойкойгон,

Күүгүм туман көздөнгөн,

Майлаган буудай жүздөнгөн,

Келип турган бул жерге,

Абасынын артынан

Белсенип чыккан экен го

Тетиги мен байкуштун дартынан.

Күйөө кылсам төрөнү,

Күптүүнү жазар шер экен.

Үзүлгөнүн уласам,

Чачылганын жыйнасам,

Чарпышкандын баарына

Чаркы жетер эр экен.

Манастын Манас экенин

Мен баштатан угуп билгемин.

Манастыгы чын болсо,

Атайын издеп келер - деп,

Жараткандын өзүнөн,

Мен кургур, ошону тилеп

                                         жүргөмүн".

Мына ошондо Каныкей

Сыртынан шерге көз салып,

Сынына толуп, суктанып,

Жакыптын уулу Манастын

Келгендигин билди эми.

Жогун тапкан эмедей,

Жолу болуп Каныкей,

Жоодурап карап күлдү эми.

*  *  *

Эми Манастан кепти салалы,

Же кабарсыз Бакай калабы?